Wááát? Bordeaux? Na 18 jaar dus tóch!

Domaine, o nee! Chateau Jean Faux.

Na 18 jaar is het dan zo ver. Onze eerste wijnen uit Bordeaux zijn deze week binnengekomen. Waarom heeft dit zo lang geduurd én waarom nu dan opeens wél Bordeaux?

Van huis uit zijn wij geen Bordeaux-drinkers. Van beide kanten niet. Bij ons thuis was het Bourgogne en af en toe Rhône en bij Marlies thuis Rhône en af en toe Bourgogne. Bij gelegenheid wat Loire en heel soms wat Elzas. Maar Bordeaux? Nee, geen Bordeaux.

Toen ik in de Horeca kwam te werken was Bordeaux bij de diverse restaurants waar ik gewerkt heb ook niet prominent aanwezig, behalve een witte die bij Le Mouton in Laren op de kaart stond. Die vond ik zelfs zo lekker, dat ik er eens een paar dozen van gekocht heb. Geen idee meer van welk huis dit was. Maar ik heb wel onthouden dat dat dus kon. Lekkere witte Bordeaux van sauvignon blanc met sémillon.

Rode Bordeaux heb ik wel geproefd met mijn vader, toen hij alles opkocht wat hier bij De Loods was neergezet door een wijnhandelaar die daar in deed. Dat waren flessen van “bekende” Chateaux en zonder uitzondering boven de 80 euro per fles. Het liep hier niet, ik had er geen interesse in, het was geen eigen import, weg ermee.

Het viel mij later op, na de zoveelste dure fles, dat de wijnen ronduit saai waren. Een lekkere eerste slok en daarna de waterige vervlakking van vooral de cabernet-sauvignon kon mij (en papa) niet bekoren.

Mijn laatste ervaring met Bordeaux was bij de Spar in Ramatuelle. Daar werd door een dame met zonnehoed drie flessen Pétrus à €.3500,- nonchalant (al pratend met een buurvrouw) in haar strandtas gelegd. Diezelfde Pétrus staat overigens ook hier in Breda bij de grote Jumbo naast het NAC stadion in het schap. Supermarktwijn dus.

Wij noemen (noemden!) Bordeaux hier in de winkel dan ook saai, duur en ongezellig.

Een hele tijd later sprak ik iemand die bij Chateau Jean Faux in Bordeaux werkt (Sainte-Radegonde), waar biodynamisch wordt gewerkt met cabernet franc en merlot voor rood en sauvignon en sémillon voor wit. Na mijn Bordeaux bezwaren te hebben aangehoord, beloofde hij toch eens wat flessen op te sturen.

Deze hebben wij vorig jaar geproefd en deze zomer nog eens.

En ik kan u vertellen.. dit is echt heel, heel erg lekkere wijn. Dit is wijn zoals de beste Loire kan zijn, plús een beetje extra zon. De wijnen zijn levendig, rijk, vol en krachtig.

Maar ook lekker boers en met heel veel lengte.

De wijnen zijn gewoon opvallend goed gemaakt en echt een verrijking van ons assortiment.

Geoffrey van de wijnwinkel (Juste) in Middelburg, die in zijn tijd bij Oud Sluis alle Grand Cru’s wel eens geproefd heeft, was ook zéér onder de indruk hoe goed deze wijnen zijn gemaakt en vooral hoe lékker!

Dus uiteindelijk hebben wij eind augustus de knoop doorgehakt. We gingen bestellen.

Ik was nog wat achterdochtig. Waarom kreeg ik 2016? Moesten ze daar vanaf of zo?

Zo weinig wist ik dus van Bordeaux. 2016 is daar aan de Gironde een topjaar en ze gunden ons, als nieuwe importeur het beste.

De witte is 2020. Dat is voor wit dan weer een topjaar.

Bij Chateau Jean Faux werkt eigenaar Pascal met zijn vrouw Chrystel en équipe geheel biodynamisch en worden de wijngaarden met paarden geploegd om de grond niet teveel te belasten. Pascal was voorheen tonnelier en heeft het chateau, met toen 1,5 hectare wijn in 2002 gekocht.

Het terroir rond het chateau is exceptioneel goed voor wijnbouw. De merlot en cabernet franc staan op een klei-kalklaag, gericht op zuid-west en de sémillon en sauvignon blanc staan op de noordhellingen om iets van de zon te ontwijken. De witte wijn is dan ook intens fris-mineraal. Precies zoals wij het lekker vinden!