Echte rosé, verdachte rosé en grijze wijn..
De wijnen van april 2019
Rosé, ook voor mensen die rosé geen wijn vinden.
Mannen vonden rosé nooit wat. Nu vinden alleen mannen van mijn vaders generatie rosé nog steeds geen echte wijn, een hippe opa daargelaten.
Maar hoe zit dat nou met rosé?
Mensen bestellen een glas rosé op het terras en gaan ervan uit dat het minimaal drinkbaar is en een mooie kleur heeft. Dat is heel belangrijk. De kleur.
Zegt de kleur iets over de smaak? Nauwelijks. Wel over de herkomst. In de Provence weten ze dat Nederlandse importeurs alleen lichtroze rosé kopen, dus daar handelen ze naar. Hoe dan? Door de schillen van de blauwe druiven maar heel kort in contact te laten komen met het vrijwel kleurloze druivensap.
Van blauwe druiven kan je witte wijn maken, of rosé, of rode wijn. In Champagne zie je bijvoorbeeld blanc de noirs. Dat is Champagne van blauwe druiven. Maar omdat deze direct worden geperst, blijft er geen pigment achter.
Rosé gekleurde wijn van grijze druiven heb je ook, daar kom ik straks op terug. Grijze druiven? Jazeker! Denk aan sauvignon gris en pinot gris!
Het begon allemaal in Bandol, zo kan ik mij voorstellen. Daar groeien de mourvedre druiven op die schitterende rode ijzerhoudende grond aan de Middellandse Zee. Van die druiven kan je machtige rode wijn maken die barst van de kruidigheid, kracht en tannine. Pas na een jaar of drie worden de wijnen zacht, maar wel heel krachtig. Een grote aanrader, want goede Bandol is een feest om te drinken bij serieus vlees en heftige blauwe kazen als Cabrales uit Spanje.
Maar ja, als je alleen dit te drinken hebt daar in het zonnetje van de Cote d’Azur, wil je ook wel eens iets anders. Dus zo bedachten ze rosé. Zelfde druiven als de rode Bandol, maar nauwelijks contact met die mourvedre-schil die de wijn jong ondrinkbaar maakt.
Toen deze wijn beroemd werd door het toerisme, werd de wijn schaarser en natuurlijk duurder. Wijnboeren uit heel de Provence zagen een gat in de markt en gingen op grote schaal rosé maken. Bijna nooit van die moeilijke mourvedre-druif, maar vaker van de makkelijke en lichtere cinsault. Deze wordt dan geblend met wat syrah of grenache en op de markt gebracht.
Na de Provence gingen ook andere streken rosé maken. In de Loire ooit zelfs met groot succes. Heel Nederland zat aan de rosé d’Anjou! Goedkoop, licht en een klein beetje zoet. Van cabernet franc en/of cabernet sauvignon. Ik keek net even op Google. Reken maar dat deze rosé nog bestaat. Alle grote supermarktketens verkopen rosé d’Anjou en het kost helemaal niets.
Dan heb je nog verdachte rosé. Zo noem ik rosé uit de Bourgogne. Er moet wel heel veel mis zijn met de pinot noir druiven als ze daar rosé van gaan maken. Als rode Bourgogne brengt het minimaal twee keer zoveel op, dus dat is verdacht.
Omdat je rosé vaak lekker koel drinkt bij leuke gelegenheden, wordt ons beoordelingsvermogen wat aangetast. Maar als je aandachtig proeft, kan je echt wel de juweeltjes uit de onafzienbare plassen rosé vinden.
Voor het wijnpakket van deze maand heb ik een samenstelling gemaakt van vijf verschillende rosés, waarvan er één geen rosé is, maar er wel op lijkt. De zesde fles is een tweede Bandol, omdat dat de rosé is zoals iedere wijnboer zou willen maken. Want dat is het. Iedere wijnboer die rosé maakt, wil een wijn maken die tenminste een béétje op Bandol lijkt.
De rosé van Domaine Isle Saint-Pierre, onze “huisrosé”, is een topper die met gemak wijnen verslaat die twee keer zo duur zijn. Een prestatie van formaat om zúlke lekkere wijn te maken voor dit geld. Cabernet franc, merlot, arinarnoa, petit verdot, tannat en cabernet sauvignon zijn de druiven die zorgen voor deze nooit saaie wijn.
Domaine Isle Saint-Pierre en Domaine Attilon liggen in de Camargue. De flamingopoten komen terug op het etiket van de rosé d’Attilon.
Dan de Crique, de wijn uit Ramatuelle bij Saint-Tropez. Deze rosé is precies zoals u hoopt dat rosé smaakt. Alles klopt aan deze wijn die bij diverse strandtenten op het strand van Pampelonne wordt geschonken. De kleur is mooi, de wijn is fris, je kan er slóten van drinken zonder gevaar. Leve de lente, leve Ramatuelle & Saint-Tropez!
Wát een mooi domaine, Attilon!
De derde rosé is een echte wijn. Hier gaat kwaliteit het winnen van kleur en gevoel. Eerst maakten ze bij Domaine Attilon de rosé van pinot noir. Behalve dat pinot gewoon niet lekker is om rosé van te maken, is het ook gewoon zonde. Van pinot noir maak je rode wijn. Punt.
Dus zijn ze rosé gaan maken van de onbekende druif caladoc met een klein beetje syrah.
Caladoc is een kruising tussen grenache en malbec en dat is een goede keuze. Echt een schitterende wijn met vleugjes van het één of het ander, met een mooie mineraliteit en lichte kruidigheid.
Dan de Bourgogne Côte Saint-Jacques.
Wat? Wel Bourgogne? Net zei je nog dat pinot noir,.. Nee, ja, dat klopt. Dit is Bourgogne van pinot gris! Alleen in Joigny mag daarvan deze wijn van worden gemaakt. Het is dan ook nog eens geen rosé. Het is een vin gris. Een grijze wijn, van een grijze druif. Want ja, de pinot gris is een druif die tussen blauw en wit in zit. En omdat er een beetje kleur aan de schil zit en je die laat inwerken op het sap, krijg je deze kleur wijn. Ontzettend lekkere Bourgogne, heel verrassend en een keer wat anders dan al die andere pinot grigioooooo.
Tenslotte de enige échte rosé, de Bandol. Van Domaine des Baguiers. Het Domaine waar wij inmiddels 15 jaar mee werken.
Van alle Bandol heb ik nooit een betere geproefd. Ook niet die twee keer zo duur zijn. Wel heel veel slechtere. Maar dat heb je in iedere wijnstreek, vieze wijn.
Deze, superzachte volle en heerlijke wijn is een feest om te drinken. Doe maar eens en je zegt nooit meer dat rosé geen echte wijn is, pap.
Dit wijnpakket kost, inclusief proefkorting €.67,00
Een dubbel pakket met nog meer korting komt op €.127,00
Verzenden kost helaas geld. Een enkel pakket verzenden wij voor €.7,95 en een dubbele voor €.13,00
