De Provence!

Provence

De maand mei staat in het teken van de Provence.

De naam Provence komt uit de Romeinse tijd. Hiermee werd het gebied tussen de Pyreneeën tot aan Geneve aangeduid. Het heette toen Gallia Narbonensis of simpelweg Provincia Romana. Wat we nu onder Provence verstaan is een stuk kleiner. Pakweg tussen de Camargue en Nice en een stuk omhoog richting Luberon en Draguignan.

Als grootste roséproducent ter wereld en als fijne vakantiebestemming spreekt de Provence tot onze verbeelding. Maar hoe zit dat nou toch met die rosé?

Om al dat sap aan de man te brengen, worden de meest fantastische reclamecampagnes bedacht en wordt her en der alles uit de kast getrokken om een nóg mooiere fles of etiket te ontwerpen.

Maar hoe kunnen we nou toch zien wat een lekkere rosé is? En niet geheel onbelangrijk.... hoe weten we dat we de volgende dag daar nog steeds zo over denken?

Kleur vinden we heel belangrijk. Hoe bleker hoe beter is nu de mode. Maar wat zegt dat over de kwaliteit?

Eerst maar eens over het proces van het maken van rosé. Dit is dus geen gemengde witte en rode wijn. In Champagne wel, maar daar gelden sowieso heel andere regels dan in de rest van het land.

Rosé wordt gemaakt van blauwe druiven, net als rode wijn. Het ís ook rode wijn, alleen is de inweking van de schillen een stuk korter. Het is dus onaffe rode wijn, zodat de tannines hun werk nog niet echt hebben kunnen doen. Als je de schillen iets langer mee laat gisten, krijg je een donkerder kleurtje.

Je drinkt rosé als wit, of nog koeler, en je bewaart het kort. Het liefst drinken we rosé uit het voorgaande jaar. Nu dus 2017. Niet dat rosé niet lekkerder kan worden na een jaartje liggen, maar we willen het niet. Rosé staat voor fris, jong en zomers.

Niet alle druiven zijn geschikt om rosé van te maken. Ik persoonlijk vind geen enkele rosé uit Bourgogne lekker. Ik vind het ook verdacht. Wie maakt nou rosé van wat een rode Bourgogne kan worden. Nou, dat weet ik wel, dat wordt gemaakt van druiven die er niet best aan toe zijn.

Nee, rosé komt uit het zuiden en wordt gemaakt van de daarvoor aangeplante druiven. Bijna altijd worden verschillende druiven gebruikt om een rosé te maken. Maar een heel belangrijke is de cinsault. Die mag eigenlijk niet ontbreken. Verder wordt er dan vaak grenache, tibouren, tannat en nog wat soorten bijgevoegd.

Veel mensen vinden rosé minderwaardig en in geen vergelijk met goed wit en rood. Maar zijn echt wel uitzonderingen. Ook hier in het zuiden zijn wijnboeren die iets echt goeds willen afleveren.

Hier begeef ik me op glad ijs.

Sommige heel goede wijnboeren, die de meest verrukkelijke witte Provence wijnen maken, willen ook een heel goede rosé maken. Dit lukt ze ook… maar vaak zijn deze te complex. Ze willen té goede rosé maken.

Ik had een aantal proefflessen van geweldige wijnmakers. Schitterende wijnen…maar onverkoopbaar. Er wordt maar voor één rosé grof betaald. En dat is Bandol. Maar daar kom ik zo op terug.

Voor de rosé die wij zoeken doorlopen we natuurlijk dezelfde criteria als voor onze andere wijnen. Maar de wijn mag eigenlijk niet boven een tientje komen. Hierdoor streep je veel weg. Sinds 2004 importeren we één keer per jaar een pallet rosé van de coöperatie van Ramatuelle. Onze enige coöperatiewijn.

Wijnvelden van Ramatuelle

Dat komt door de volgende factoren.

1. De rosé is echt lekker.

2. De rosé komt uit Ramatuelle, Saint-Tropez en wordt geschonken bij meerdere strandtenten op Pampelonne Beach (Le Club 55,…)

3. De wijn is super betaalbaar voor een Côtes de Provence.

4. Zelfs op je balkonnetje in de Bijlmer waan je je even aan de Middellandse zee.

Dus na een beetje morren van mijn kant en aansporingen van de kant van Marlies (die wat rosé betreft een aardig woordje meespreekt) staat er weer een pallet vol lekkers van de gezamenlijke wijnboeren van het schiereiland van Saint-Tropez.

Omdat ze daar in Ramatuelle ook heel goed witte en rode wijn kunnen maken, zit van alle drie de kleuren een fles in dit pakket.

Dan,…

Cassis!

Cassis, leuker dan St-Tropez!

De grote favoriet van mijzelf. Goede Cassis (spreek uit Cassie, anders krijg je zwarte bessenlikeur) vind ik de lekkerste witte wijn ter wereld. De compleetheid van verschillende druifsoorten, het terroir en de ziltigheid die naar boven komen. Absoluut geweldig.

Cassis is een havenplaatsje net ten oosten van Marseille.

Bij Chateau Barbanau werken ze biodynamisch. De druiven voor de Cassis worden geteeld op een 7 hectare grote wijngaard, de Clos Val Bruyere. En móói dat het daar is! Wat een geweldige plek. De ondergrond bestaat voornamelijk uit kalk en de optrekkende mist uit zee zorgt voor de karakteristieke ziltige smaak in de wijn. De assemblage van marsanne, clairette, ugni blanc en sauvignon had niet beter kunnen zijn. Die vier smaakjes bij elkaar maken de wijn gewoon helemaal áf! Dit is de wijn voor bij de echte bouillabaisse de Marseille.

En fles Cassis in het pakket dus.

En maken ze nog meer wijn bij Barbanau? Jazeker!

De rosé vond ik heel erg goed, maar om voorgaande redenen hebben we hem niet genomen. De rode doen we ook niet, maar de witte wijn van vermentino met een beetje clairette….die wel!

De wijn ruikt naar alles wat lekker is, smaakt naar alle rijpe vruchtjes die je maar kunt vinden. Maar dan ook nog met een fijne mineraliteit. Een rijke, frisse en ontzettend smakelijke wijn die niet mag ontbreken in ons assortiment.

Zit er dus ook bij!

Dan hebben we nog plaats voor één fles. En wat voor één!

Baaitje in Bandol, met op de voorgrond een restaurant waar je perfect kunt eten.

Bandol rosé, gemaakt van mourvedre. Nergens kunnen ze dat beter dan daar, in Bandol, ten oosten van Cassis. Mourvedre kun je overal planten, als er maar veel zon is. Maar nergens ontwikkelt de plant zich zo als in Bandol. Voor de rode Bandol, natuurlijk, maar ook voor Bandol rosé.

Ik zeg altijd dat iedereen ter wereld die rosé maakt, een klein beetje Bandol wil benaderen in kwaliteit. Ik blijf benadrukken dat het natuurlijk wel van een goede wijnmaker moet komen (er is óók vieze Bandol!), maar als dat in orde is….. onvergelijkbaar met alles in die kleur.

Wij werken alweer 15 jaar met Domaine des Baguiers. Ze maken “schot in de roos wijn.” Alle karakteristieken van Bandol zit in hun wijnen. Rood en rosé. Wit maken ze ook, maar héél erg weinig. We kregen voor dit jaar 60 flesjes..

De rosé zit in dit pakket.

Domaine des Baguiers in 1900

Dus, drie flessen uit Ramatuelle, twee uit Cassis en één uit Bandol. U hoeft niet meer op vakantie, want die zit in deze zes flessen zonnig plezier!

Met proefkorting zijn de wijnen deze maand €.67,50 voor zes en €.129,00 voor twaalf flessen.

Opsturen kost helaas geld, 7,- voor 6 en 13,- voor 12 flessen per DPD.